Alles de laatste keer doen deze week….

Afscheid nemen van een mooie tijd

Vanmorgen fietste ik met onze Bart naar school om voor de laatste keer te gaan brigadieren, slik ineens kwam het besef jeetje vandaag fiets ik voor de laatste keer ook mee naar de basisschool en sluiten we na zoveel jaren deze periode af. Al vele jaren fietst Bart trouw met me mee als ik ga brigadieren en was het gezellig, lekker even buurten samen, vandaag zei hij mam dit is de laatste keer dat we dit samen doen, bam daar stroomde ze al en kwam het besef binnen, deze week is alles voor de laatste keer………

Deze laatste twee weken zijn ervan afsluiten en loslaten van een hele bijzondere periode. Vorige week was de afsluiting met de musical jungle beat, waarin onze Bart Tarsam was en ik dacht ga lekker helpen met de musical dan sluit ik het al af. Heel stoer had ik alle liedjes al geluisterd en inmiddels met het oefenen al vele tientallen keren gehoord, maar op de avond op zich pakte alle liedjes me naar de keel en stroomde de tranen royaal.

Niet van verdriet maar van de ene kant van trots, want daar stond hij dan toch maar mijn zoon, die ik in een flits een jonge vent zie worden, mijn ventje die bijna de bassischool verlaat om naar de middelbare te gaan. Tranen van ontroering want wat deden de kids het supergeweldig, met allemaal een rol die zo bij hun paste, de liedjes die allemaal een vette betekenis hadden, de lol die ze hebben gehad, maar ineens is het bijna klaar.

Maar ook tranen van weemoed want wat hebben ze een prachtige tijd gehad op school, Romy gaat naar havo 4 en wil graag juf worden en terugkomen op deze basisschool, Bart die soms een lastige tijd heeft gehad, maar zijn laatste jaar met zijn meester Patrick, zo’n superfijne gezellige tijd heeft gehad, waarin hij heeft mogen leren en groeien als jonge vent en dan ineens is het de laatste week. Alles de laatste keer voor mij maar ook voor hem, donderdag worden ze traditioneel uitgespoten en samen met het natspuiten van de kinderen die van het plein worden gespoten, zullen mijn tranen ook wel weer rijkelijk gaan stromen denk ik….

Deze tijd en mijlpalen heb ik als moeder echt wel nodig, zeker om deze periode los te kunnen laten, kleine kinderen worden groot, groeien door naar een volgende fase in hun leven, nieuwe vrienden, nieuwe school, ander leven, het ene boek gaat dicht en het andere open, maar soms zou ik willen kunnen toveren en zou ik hem nog heel even dat kleine manneke toveren, met zijn blonde haren die met zijn auto’s speelt. 

Maar een ding overheerst en dat is de enorme dankbaarheid en trots die ik voel dat ik hun moeder mag zijn en dat ook hij dat gevoel heeft van loslaten en opnieuw beginnen en alles deze week voor het laatst doet, het spannend vindt maar er ook aan toe is. Hoe was of is dat voor jou?  

Hoe ga jij om met afscheid nemen, ga je het proces aan of ga je het uit de weg?