Hoe dan?

Als je stopt met dingen die je helpen  Even een spoileralert voordat je start, het is een echte Linda mail, dus je bent gewaarschuwd☺ Vorig jaar hadden we een familiedag en zoals altijd word ik dan overvallen van verre neven en nichten die dan heel graag advies willen hebben, de een wil beter slapen, de andere stress verminderen, of meer balans in hun drukke leven als moeder en vrouw, maar ook voedingsadvies, want ze willen zich fitter en vitaler voelen. 

Omdat het zorg gen niet verdwenen is toen ik stopte als eerste hulp verpleegkundige, help ik graag, maar soms denk ik doe gewoon iets, onderneem actie en blijf niet vragen naar het gouden ei waarmee je het “makkelijk “kan veranderen. Want verandering is niet makkelijk, alleen wel als je baat hebt en je beter voelt, toch? Een gewoonte is te veranderen, alleen moet je het wel doen! Want na vorig jaar heb ik deze familie leden ook nog extra begeleiding gegeven als stok achter de deur, vriendendienst……Altijd leuk om te horen dat de adviezen zijn vruchten afwerpen en mensen ineens beter kunnen poepen, beter slapen, meer energie hebben en meer balans ervaren, en super in hun vel zitten, dus lekker toch? Maar als ik ze bij de volgende familie dag spreek, ik met een verbaasde blik moet aankijken als ze weer met vragen komen, maar dan wat anders ingepakt. Mijn vraag was dan ook, wat is er veranderd nadat we elkaar de laatste keer hebben gesproken? 

Want je had zoveel resultaat en enorme verbetering…Ik zie wangen rood worden, het gehakkel en gestotter vliegt me om de oren, als ik het gewoon even vervelend stil laat vallen en dan vraag maar waarom doe je dan niet meer wat je zo hielp om goed te kunnen poepen? Verteld ze me doodleuk dat 250 gram groente en 3 stukken fruit iedere dag wel moeilijk is om vol te houden en water en groene thee minder lekker smaakt dan cola, de ander, ja-maar ik kan niet van de telefoon afblijven, want ja facebook🥱, en ja ze was zo moe want ze sliep zo slecht, de ander was weer zooooo druk, want ja he het werk, kids, man en werkelijk dan zakt mijn broek echt af, ik snap dat oprecht niet, waarom je niet met een plan doorgaat als het zoveel verbetering oplevert voor je lichaam en geest, Hoe dan?? Ik sta bekend als direct en een coach die zonder poespas en gedoe de spiegel voorhoud, dus als echte stier zat ik klaar, want weet je ik heb vroeger toen ik jonger was ontzettende last gehad van obstipatie, das geen pretje, zeer pijnlijk ook, maar dat zal je wel aannemen, dus toen ik daar een oplossing voor had gevonden, ( stuk stress verminderen, bewegen, water drinken, vezels eten, etc.) heb ik dat gewoon nooit meer losgelaten, want waarom stoppen als je jezelf beter voelt, dat kan er echt niet in bij mij. Dat is hetzelfde als je heerlijk kan ontspannen van een boek lezen, maar daarmee stopt omdat je een bril moet. Door de enorme slappe excuses die ik te horen kreeg ging ik een beetje puberachtig zitten lachen, grote ogen keken me aan, ze zei goh waarom moet je lachen? Ik zei eigenlijk weet ik niet of ik moet lachen of huilen want ik vind het om te huilen dat als je ergens een oplossing voor hebt en jij je zo enorm veel beter voelt, je kan poepen als een beer, je lekker slaapt, minder stress hebt, je mentaal beter voelt (ja buik en brein hangen samen) en je er dan vervolgens gewoon ermee stopt… Ja-maar, de mensen die me al langer volgen weten dat ik dat en proberen niet echt kan horen, want beide zijn excuses om het niet te doen. Dit is wat ik hoorde ga je er even voor zitten, want je gaat het waarschijnlijk niet geloven

• De kinderen vonden dat ik zoveel groenten at
• Ik moest veel boodschappen halen, want al die groente
• Ja maar mijn man vond het zo’n onzin
• Water zit geen smaak aan, ik werd er niet goed van en een blikje cola is makkelijker
• Ja door het thuiswerken, deed ik het minder streng (die snapte ik nog)
• Ja ik mag toch ook nog wel wat hebben, dan ben ik maar een keer moe
• En deze sloeg alles, een zakje movicolon (laxeermiddel) is makkelijker

  Kan jij je voorstellen dat mijn onderkaak als een stripfiguur op de grond lag, ik dacht echt dat ik het niet goed hoorde, dus ik zei goh dus je hebt liever een waardeloze dag dan dat je een beetje moeite hoeft te doen om je fantastisch te voelen? Dit lijkt wel op zelfpijniging, ben jij niet belangrijk dan? Je had de kip met de gouden eieren en die slacht je gewoon omdat het rapen van die eieren je te veel moeite kost??? Hoe dan? Ja eigenlijk wel, ik zei goh stop je dan ook met je relatie (ik noem hem Piet)? Nee joh hoe kom je daar bij? Nou is je relatie altijd rozengeur en maneschijn? Nee zeker niet en voor ze begon te vertellen, voor Piet moet je toch ook moeite doen om het gezellig te houden en hij voor jou? Ja echt wel zei ze het is vaak lastig hoor, maar hij is de moeite waard dus…En jij dan? Waarom stop jij met dingen waar jij je beter bij voelt, ben jij niet de moeite waard dan? Want stop je dan omdat Piet het onzin vind? Spontaan begon ze te huilen sh*t dacht ik, maar weet je de echte reden die vrouwen (en mannen) opgeven is vaak niet de echte reden. Lang verhaal kort ze was gestopt omdat het te veel gedoe was met het gezin en Piet en voor veel mensen is het makkelijker om te zeggen dat het niet goed gaat dan dat het gewoon top is. Welk signaal geef je dan aan je kinderen, maar zeker aan jezelf? Dat als het moeite kost je maar stopt en dan een laxeermiddel gaat gebruiken, wat zo ontzettend slecht is voor je darmen. En dat het actief bezig zijn met het verbeteren en onderhouden van je gezondheid, maar lastig is en je dus maar opgeeft, Ook geef je een signaal dat je beter geen groente eet en dus voor eenvoudig gaat, goed voorbeeld voor de kids, ook dat je partner dus bepaald dat jij je klote voelt, maar het ergste is dat je een signaal aan jezelf geeft dat jij jezelf niet belangrijk genoeg vindt om zijn best voor te doen, ik had je gewaarschuwd.

Mijn opa zei vroeger tegen mij kleine voor niks gaat de zon op, als je iets wilt doe het dan anders moet je niet zeuren

  Nou dat heb ik al heel jong in mijn oren geknoopt, niks is voor niks, maar nog belangrijker is dat ik na mijn scheiding dacht zo laat ik me nooit meer behandelen en ik ben zo belangrijk voor mezelf en mijn kinderen en ik zorg eerst voor mezelf en de kids. Toen Aernout en ik trouwde hebben we niet gewoon ja gezegd, maar aan elkaar verteld waarom we met elkaar wilde trouwen en toen we elkaar 16 jaar geleden leerde kennen en nog vrienden waren hebben we elkaar wat beloofd. “I will take care of me for you, if you will take care of you for me” vrij vertaald, ik zal voor mezelf zorgen voor jou, als jij voor jezelf zorgt voor mij.  

Zelfzorg is meer dan een keer in bad zitten

Het is vanuit je tenen voelen wat je echt nodig hebt, i.p.v. dingen doen die men verwacht van je, kijken wat je wilt en niet wilt, dingen loslaten wat je niet meer helpt, keuzes maken die goed voor jou zijn zowel op fysiek, sociaal-emotioneel en mentaal gebied, ook als het soms pijn doet en juist dingen doen als je eens een mindere dag hebt, actie ondernemen, in beweging blijven gewoon voor jezelf, zodat jij lekker in je vel zit en fit en energiek vol vertrouwen je dag door komt, dat is pas zelfzorg.   Wat doet dit met je? Kan je er iets mee? Wil je me dat laten weten? Ik hoor ook graag als ik je ergens mee kan helpen, als je tenminste ook een brutaal eerlijk antwoord wilt horen☺