Je opleiding is maar een papiertje

Je echte opleiding zie je terug in je gedrag.

Leidinggeven leer je niet in de schoolbanken of welke cursus dan ook, leidinggeven doe je met hart, ziel en menselijkheid. Een groot fabel is dat je DE baas moet zijn en dat ZE naar je moeten luisteren, juist liever niet, het is juist hard nodig dat je als leidinggevende luistert naar jouw mensen en je echt hoort waar men behoefte aan heeft.

Als leidinggevende ben je er juist om jouw mensen te dienen, te ondersteunen en te helpen groeien, het beste uit ze te halen, een samen gevoel te creëren, te luisteren, te horen en te zien wat er nodig is en dat is vaak wat anders dan dat er moet.

Dat is juist het gave aan vitaal leiderschap dan maak je hét verschil voor jezelf en je mensen, dan is leidinggeven weer leuk en tof en nog leuker voor je mensen. Zo heb jij nog puf als je thuiskomt om leuke dingen te doen en dus geen werk en je mensen laten dingen zien waarvan jij denkt nooit geweten tof.

Het verschil tussen stress uit je oren en de dag doorslepen of een toffe dag met veel plezier en groei met een sterk gezellig team die minder verzuimen of weggaan, dat komt door het vitale gedrag wat jij laat zien en doet en juist dat ben je en leer je niet in een opleiding.

Zoek jij nog weleens de stilte op en sta je nog weleens stil? 

Met een rotgang kwam het binnen, kak🤨 Ineens vielen alle puzzelstukken op zijn plek, ik kon alleen nog maar huilen, mijn lijf deed pijn, en voelde waar ik mezelf was vergeten. Gelukkig dat ik onze Joep heb en toch dagelijks buiten kom en naar het bos ga waar ik echt mijn rust vind, maar gewoon even echt alleen in stilte zijn was best al even geleden, want er is altijd iemand.

Zijn vraag heb ik meteen omgezet in actie, want iets weten en er niks mee doen is natuurlijk niet slim, dus ben ik naar het strand gegaan, want daar vind ik mijn rust altijd, het ruisen van de zee, het geluid van de meeuwen, de geur van het zeewater dat geeft me rust en het gevoel dat ik weken op vakantie ben geweest. In mezelf, met mezelf heb ik losgelaten en ben teruggekomen met hernieuwde energie en rust in mijn hoofd, om weer vanuit mijn hart en ziel dingen te kunnen doen, in liefde in zachtheid en verbinding, maar dat kon ik pas weer nadat ik de verbinding met mezelf weer had gemaakt.

Want verwachten dat er iets verandert als je hetzelfde blijft doen, is hetzelfde als hopen dat je vitaler wordt maar zit te netflixen, of meer verbinding willen met je partner of vrienden, maar wachten tot de ander de stap zet, of wachten met kiezen voor jezelf en boos zijn als de ander het doet, of iets toch weer doen maar eigenlijk nee willen zeggen, of beter willen slapen maar de hele avond op je telefoon doelloos zitten scrollen.

Iets veranderen is niet makkelijk, maar geleefd worden door het leven of iemand anders is nog veel lastiger, want welk leven zou je leven als je nog maar 2 jaar te leven zou hebben? Zou je dan nog zo vaak op je telefoon zitten, niet dat gesprek aangaan, niet durven zeggen wat je eigenlijk wilt of niet meer wilt? Welke dingen zou je veranderen?

 Zoek jij nog weleens de stilte op ?

Deze vraag stel ik in alle liefde en met een oprechte reden, want door de hectiek van alle dag, is het namelijk heel eenvoudig om jezelf te verliezen en dus ook het contact met jezelf en de mensen van je team Het grootste virus wat we hebben is eigenlijk onze telefoon, de televisie, het geleefd worden door je tijdlijn en niet door de mensen om je heen, of zeg ik iets heel raars nu?

Weet je als je maar lang genoeg uit balans bent, gaat je hart en ziel klagen en dat gebeurt door klachten in je lijf, van je lijf.

Als je ontrouw bent aan jezelf en je verlangen, je wens, je gevoel, je doel, dat wreekt zich, je lijf geeft het aan door eerst je spanning te laten voelen in je schouders, je rug, je buik, je hoofd, slecht slapen, stress, net zolang tot je er ziek van wordt.

Mijn coach Tibor zegt het heel mooi en ook confronterend, het leven is lijden dat is gewoon zo, alleen is het doel van het leven om te leven zonder dat jij jezelf in de weg zit, zonder opgelegde beperkingen en als jij niet kiest hoe je wilt leven dan kiest het leven voor je en heb je steeds minder zin in de dagen.

Luister jij nog naar je lijf, je hoofd?