Rood, geel en groen
Das de kleur van vastelaovend, of wel het is carnaval hier…. Nou ben ik een echte Brabantse en heb echt wel carnaval gevierd maar hier in Limburg is het toch echt anders. Die prins carnaval en zijn gevolg van diverse carnavalsverenigingen, die gaan met bussen langs alle cafés en is een heel ding moet ik zeggen.
Je ziet mensen echt verkleed in de mooiste kostuums, pakken en de schmink is echt geweldig en mensen gaan echt helemaal los. Hier ligt dan ook het normale leven redelijk plat gedurende deze dagen.
Het leuke van carnaval is de muziek en gezelligheid en uit je dak gaan, maar waar ik vroeger al een kater van kreeg en dan dronk ik alleen een colaatje is dat sommige mensen ineens heel vrij waren, of nu ineens wel met je wilde praten en sommige waren ronduit vervelend want die dachten oh met carnaval mag ik aan vrouwen zitten en alles wat daar tussen past.
Zelf gingen wij met een groep vrienden en hadden de grootste lol en tuurlijk dronken wij ook wel iets, maar wij wilde allemaal nog graag weten wat we deden, maar wij hadden gewoon lol, danste lekker en dat was het gewoon het gezellig hebben en samen plezier hebben. De kriebels kreeg ik van mannen en vrouwen die ineens van alles durfde te doen en te zeggen en “los” gingen omdat het nu wel kon of zoiets, maar als ze je na carnaval tegen kwamen wisten ze niets meer van wat ze gedaan of gezegd hadden ja duh ben gewoon altijd jezelf.
Ben jij altijd jezelf?
Nou hoor ik je denken ja dat ligt eraan met wie en waar, nou dat ben ik een beetje met je eens en ook weer niet, want wie ben jij als niemand kijkt? Ben je dan anders? Als je met de buren praat of met iemand in een winkel of een collega of wie dan ook ben je dezelfde of heb je voor iedereen een andere rol?
Mag iedereen zien wie je bent met je gevoel en je menselijkheid? Of ben je naar sommige mensen gereserveerd? Tuurlijk niet iedereen hoeft alles van je te weten en niet je hele privéleven hoeft gedeeld te worden, maar is het niet zo dat als mensen je “echt ” mogen zien je mooiere en betere relaties krijgt?
Durf jij te laten zien als iets je verdriet doet of je raakt? Durf je te zeggen als iets niet fijn voelt of als iemand een k opmerking maakt naar iemand, durf jij dan te zeggen hey dat doe je niet? Of durf jij pas echt los te gaan als je alcohol op hebt of een carnavals masker op hebt.
Heb jij altijd een masker op of alleen met carnaval?
Zelf heb ik lang me anders voorgedaan dan ik me voelde en was, want toen ik kind was en spontaan bloemen ging plukken voor een buurvrouw die ziek was en dat ging brengen kreeg ik op mijn sodemieter van mijn moeder, of als ik moest huilen of zei wat ik niet leuk vond kreeg ik altijd gezeik. Doordat ik in een soort van gouden kooi zat en altijd lief en aardig moest zijn voor hen kwam ik nooit voor mezelf op en zij ik dus nooit wat ik echt vond, dus ik was het volledig afgeleerd om ook maar een beetje te laten zien wie ik echt was, tot iemand een keer zei goh Linda ik weet nooit wie je echt bent en wat je voelt, toen dacht ik mooi want jij hoeft dat ook echt niet te zien of te weten, maar weet je het triggerde me wel, ik was toen 22 en wist ik veel.
Achteraf is daar wel mijn reis begonnen met opruimen en mezelf leren kennen en heb ik heel veel innerlijk werk gedaan om eerst mezelf te leren kennen en te weten wie ben ik en wat wil ik en wat niet en waar sta ik voor en wat niet en durf ik dat te zeggen en tuurlijk is er in de 30 jaar daarna veel veranderd en is what you see is what you get, maar dan soms direct en soms met een sausje maar ben wie ik ben en daarmee verlies ik mezelf nooit hoe is dat voor jou?
Veel mensen doen zich anders voor dan ze zijn, doen aardig als je erbij bent maar kletsen over je als je het pand verlaat, of doen alsof wat jij zegt of doet ze interesseert maar maken grapjes als je weg bent, wat doe jij dan als jij erbij zou zitten? Zou je er iets van zeggen of het laten, ben je geïnteresseerd of doe je interessant? Durf jij te zijn wie je echt bent en wilt zijn of is dat eng? Weet je toen ik 22 was deed het me wat en was ik bang dat mensen wat van me vonden nu denk ik niks meer (behalve als Aernout mijn man of kinderen iets zouden zeggen hun mening is wel belangrijk voor me)
Jezelf zijn in al je schoonheid is ook een stuk vitaliteit maar dan op sociaal en emotioneel vlak, want ook daar hoort in evenwicht te zijn en helpt het je om dat masker af te zetten en jezelf te zijn en te ontdekken welke kernkwaliteiten je verbogen hebt gehouden omdat je bang was dat stuk te laten zien, omdat je bang was dat een ander er een oordeel over zou hebben.
Vitaliteit start als je kiest voor jezelf en jezelf te laten zien en soms horen ook zonder carnaval. Dit stuk van vitaliteit wordt vaak vergeten want de meeste mensen denken dat het voeding en beweging is, maar eerst moet je jezelf toestaan jezelf te omarmen en te mogen zijn, jezelf liefhebben, want dan ben je het allermooist en krachtigst, dat is leiding nemen over jezelf voordat je überhaupt vitaal leiding kan geven.
Is het tijd voor je om dat masker af te gooien en volledig te leiding te gaan nemen over jouw vitaliteit? Dan kan deze vitaliteitsscan je op weg helpen en boek dan meteen een afspraak in mijn agenda dan laat ik je zien hoe jij de leiding kan nemen zodat jouw kernkwaliteiten gezien worden en jij bent wie je bent zonder masker.
Ps.: Op 23 februari geef ik een masterclass over leid jezelf naar vitaliteit, zodat je mentaal en fysiek sterk bent in een maatschappij die veel van je vraagt. De masterclass is heerlijk praktisch zodat je direct de leiding kan nemen over je vitaliteit, hier kan jij direct je plek claimen en informatie vinden.
