Volgens de legende van de Cherokee indianen vechten er twee wolven in ieder van ons, een voor het goede en een voor het slechte, Het verhaal is prachtig, de boodschap is magisch. Het is een prachtig mooi verhaal over de enorme strijd die ik zelf ook regelmatig voel (en jij waarschijnlijk ook) het verhaal heeft net als de wolven twee versies, want heb je niet beide nodig voor een optimale balans? Het verhaal gaat als volgt; Op een avond vertelt een oude wijze Cherokee-indiaan zijn kleinzoon een verhaal over een innerlijke strijd waar we soms als mensen mee geconfronteerd worden. In het hart van ieder mens wonen twee wolven.
De ene wolf is vriendelijk, zachtaardig, geeft vreugde en liefde, doet niemand kwaad, is behulpzaam, empathisch, eerlijk, zorgt voor zijn medemens, ... Terwijl de andere wolf kwaadaardig is, boos, jaloers, bezorgd, verdrietig, hebzuchtig, arrogant, egoïstisch, heeft wrok, denkt enkel aan zichzelf en zijn ego …. De Cherokee-indiaan zwijgt zodat zijn kleinzoon zich een goed beeld kan vormen van de witte en zwarte wolf. Vervolgens zegt de oude man tegen zijn kleinzoon dat beide wolven in ieder van ons leven. Beide wolven zijn aanwezig en willen het voor zeggen hebben in het doen, denken en laten van ieder van ons. Er volgt weer een stilte en de kleinzoon denkt na en vraagt; welke wolf wint er? Waarop de oude man antwoordt; de wolf die jij eten geeft. De wolf die jij voedt, zal groeien.
Zoals Aristoles zei; Alles wat je aandacht geeft groeit. Er bestaat echter nog een tweede verhaal dat misschien wel interessanter is. In dit verhaal vertelt de oude Cherokee-indiaan zijn kleinzoon dat eigenlijk beide wolven gevoed moeten worden. Dat het niet om kracht gaat, maar om balans. Dat het belangrijk is om beide wolven te voeden omdat we ze allebei nodig hebben. Dat we beide wolven langs het juiste pad leiden en niet één van de twee wolven uithongeren.
Cherokee legende van de twee wolven We worden allemaal in het leven geconfronteerd met woede, pijn, verdriet, angsten, jaloezie, ... onze emoties schieten soms alle kanten op en daarom is het belangrijk dat we er op een juiste manier mee omgaan. Het is belangrijk te aanvaarden dat we als mens uit yin en yang bestaan, we hebben soms het duister nodig om daarna het licht te kunnen omarmen. Door onze schaduw te begrijpen en leren mee om te gaan kunnen we onze schaduw ook onder controle krijgen. De oude man vertelt zijn kleinzoon dat wanneer we de zwarte wolf niet voeden en laten verhongeren deze wolf zich zal verbergen en de witte wolf achtervolgen. De zwarte wolf zal wachten tot hij zijn kans ziet om toe te slaan op het moment dat hij een zwakte ziet bij de witte wolf. Ook de zwarte wolf beschikt over goede kanten, die de witte wolf niet heeft.
Door beide wolven aandacht te geven, zal er ook geen gevecht zijn om je aandacht en kan je de geneugten van beide wolven gebruiken. Op deze manier zal er een innerlijke harmonie ontstaan in jou en leer je omgaan met emoties. Door te leren luisteren naar je donkere emoties, ga je ze ook beter begrijpen om ze te transformeren in een kracht. Laat je angsten niet verhongeren, maar luister naar wat jouw angst je vertelt. Het is altijd beter om te proberen iets te begrijpen dan het weg te duwen. Wanneer je verdriet kan transformeren naar een kracht, kan je in de toekomst je liefde als kracht inzetten en niet meer als emoties. Emoties kunnen ons zo onderuit halen zonder dat we het beseffen. Je leven zal op een positieve manier verbeteren.
De strijd in jou zal gaan liggen en als er geen strijd meer is, en wordt er plaats gemaakt voor harmonie. Vrede hebben is onbetaalbaar, wie vrede heeft, heeft eigenlijk alles. Is er strijd en oorlog in je leven, dan heb je eigenlijk niets. Ga op een respectvolle manier om met beide krachten die in jou als mens wonen door ze allebei aandacht en voeding te geven in een juiste verhouding. Niemand wil pijn of verdriet, zonder regen zouden we geen regenboog kunnen zien. Sterker nog, sommige stormen zijn nodig om je leven te zuiveren, om de weg naar iets mooiers te kunnen maken. En wat doet dit verhaal met je??
Toen ik het voor het eerst hoorde, was ik vooral getriggerd door de indianen want als kind vertelde ik al dat ik van de indianen kwam, maar dat daar gelaten, eerst dacht ik die zwarte wolf is slecht zeg, maar toen ik verder ging voelen dacht ik sh*t de zwarte wolf bezit ook een enorme kracht en doorzettingsvermogen en natuurlijk de boosheid moet wel de aandacht krijgen, anders kan je geen blijheid voelen en de jaloezie zegt vaak iets over de eigenschappen die je zelf graag zou willen hebben. En als je nooit verdriet hebt of mag hebben van jezelf, is de vreugde ook minder intens, of wat ik vaak zie is dat vrouwen van alles moeten en niets mogen. In de dierenwereld is het ook zo, bv zwarte honden worden in een asiel niet snel gekozen, want de meeste mensen vinden ze eng, gevaarlijk, vals, terwijl een witte hond heel snel lief wordt gevonden en wordt gekozen.
Geef jij beide wolven de aandacht? Lang heb ik gehoord van mijn ouders dat als ik boos was dat ik een slecht kind was, of als ik verdrietig was ik me niet moest aanstellen, dus heel lang heb ik gedacht en gevoeld dat ik het slecht deed en als ik boos werd voelde ik me mega slecht en heel schuldig en als ik verdrietig was of moest huilen ik een muts was, tot ik de legende van de twee wolven hoorde en deze steeds langs kwam en al gaande weg met mijn eigen coach aan de slag ging ik wel het gevoel kreeg dat het er gewoon mocht zijn, want weet je niks is slecht als het goed voor je voelt. Alleen zijn we vaak geneigd de zwarte wolf weg te duwen, maar weet je een keer boos worden is helemaal niet zo gek, want boosheid laat je iets ervaren, iets voelen dat wat er gebeurt dus wat met je doet, het is een teken dat er iets moet veranderen. En ben je boos op de ander of op jezelf? Beide zijn okay, alleen als je boos bent op jezelf moet je eerst kijken en voelen waarom je zo boos op jezelf bent en kan je het oplossen? Ja doe het nee, laat het los. Ben je boos op een ander is hetzelfde, een ander kan je helaas niet veranderen, alleen hoe jij ermee omgaat.
De andere wolf is vriendelijk, zachtaardig, geeft vreugde en liefde, doet niemand kwaad, is behulpzaam, empathisch, eerlijk, zorgt voor zijn medemens, mmmmmm is allemaal wel heel liefdevol, maar hoe liefdevol is de witte wolf voor zichzelf?? Zegt ze nee, of wil je graag aardig gevonden worden door anderen en heb je dan de hulp van de zwarte wolf nodig om nee te zeggen en gewoon voor jezelf te kiezen? Ben je aardig voor jezelf…… Aan welke wolf ga je aandacht geven, zodat beide wolven er gewoon kunnen en mogen zijn? Ben heel erg benieuwd wat je gaat doen met deze tips , wil je me dat laten weten? Voor nu een heerlijk weekend
