Afgelopen maanden zijn extreem rare geweest voor iedereen en voor vele volgen er nog een hele boel, ik moet zeggen dat ik wel het zuur krijg van alles rondom het “beruchte “virus en zaken normaal moeten maken die niet normaal zijn. Zo ook rond het thuis onderwijs, de 1,5 meter pfffff, mijn kinderen worden daar best onzeker van, want hoe doe ik dat steeds en hoeveel is 1.5 meter mam en mam wat gebeurt er als ik moet hoesten, kortom stress in het onvolwassen brein. Mijn dochter is 13 en valt er tussenin want op haar sport hadden ze een leuk evenement, supergaaf, alleen helaas tm 12, tot groot verdriet, dan gaat al dit mega gedoe te ver, want ja dat virus is natuurlijk mega intelligent en denkt oh die is 13 dan moet ik een ander kunstje doen. 😂🤔, dan zakt mijn broek af zullen we maar zeggen.
Maar terug naar waar ik het over wilde hebben oooooppppps, maar het valt en hoort wel samen😏 dus blijf lezen. Bij mijn oudste gingen meerdere kinderen volledig in de stress, want door alle corona perikelen ging de toetsweek niet door toen de school op slot ging en nu gaat waarschijnlijk ook de 4e en laatste toets week er niet komen, nu hebben ze bedacht om dan de punten te gebruiken die ze tot nu toe behaald hadden. Je kan je voorstellen dat het eerste jaar middelbare school voor vele kinderen wennen is… (mijn dochter staat mega ruim voldoende) maar een paar vriendinnen niet want die hadden onvoldoende, het gevoel en de enorme stress die dat gaf deed iets met me. Het enorme gemis van gewoon naar school kunnen gaan, het socializen met haar vriendinnen, niet kunnen sporten jeetje mega impact, dus tijdens het videobellen zaten die meiden te kletsen en een paar vriendinnen hadden 3 onvoldoendes en wat dat met hun gevoel en hun eigenwaarde deed, want ze hadden zo hard hun best gedaan en wat hadden ze dan fout gedaan en zo ging het verhaal nog even verder, om te janken meiden van 12-13 jaar kom op zeg. Want potverdorie er verandert al zoveel in lichaam en geest, alles nieuw, thuis onderwijs via de computer en je kan je voorstellen dan zo’n puber brein af en toe op slot schiet.
De verwachting en de verandering is megagroot (en dan heb ik het nog niet eens over mijzelf). En net of het zo moest zijn kwam ik een leuk artikel tegen, dit ging over meerdere scholen in Amerika die het heel anders aanpakken, GEWELDIG! Want niet alleen op school is dit super, maar dit zou ook in het “gewone” leven ingevoerd moeten worden, want helaas voelen vele mensen zich onvoldoende…. Want zeg nu zelf, not yet (je bent er nog net niet) je bent onderweg, of gewoon onvoldoende (cijfer dat aangeeft dat het niet goed genoeg is) ik ben het verder gaan opzoeken in het woordenboek en ik werd er heel erg verdrietig van, ik zal er een paar noemen; betreurenswaardig, jammerlijk, niet afdoend, onder de maat, slecht cijfer, sneu, ontoereikend, beneden de maat ja en toen ben ik ermee opgehouden want ik werd er niet vrolijker van.
Dan vind ik not yet echt veel toffer, want dat zegt dat je er nog net niet bent, onderweg bent naar, in dat tijdschrift stond het super “het laat zien dat je nog met een leerproces bezig bent” in plaats van het gevoel van een onvoldoende ik ben niks, ik doe het niet goed…. Onvoldoende klinkt zo enorm negatief, niet goed genoeg, in mijn oren echt vreselijk, luister maar eens naar dit filmpje (echt heel erg grappig) mijn dochter vindt ‘m geweldig, je kan de advertentie overslaan want dat komt eerst. https://youtu.be/WNPS-SV4lJI Weet je voor mijn gevoel gebeurt dit zo ontzettend vaak in heel het leven en is het beter om mensen te ondersteunen naar een doel en niet afrekenen omdat het even niet lukt, maar prijzen om inzet en aanpak en doorzettingsvermogen, dat motiveert toch veel meer. Ik zie het bijna dagelijks in mijn praktijk wat vrouwen over zichzelf zeggen; dit doe ik niet goed, of dat doe ik niet goed genoeg, of zeggen oh man het was zo stom ik heb weer gesnoept, of ik heb weer ja gezegd wat dom van me, en zo zijn er nog veel meer voorbeelden, maar wat er gebeurt is dat ze hun eigen ik zo onderuithalen en een soort boete doen want ze hebben onvoldoende hun best gedaan….
Voelt het niet veel beter dat het nog niet gelukt is, dat klinkt toch veel beter dan onvoldoende……. En is veel opbouwender dan jezelf helemaal onderuit te halen? Zeker nu er wordt zoveel verwacht en gevraagd van de ouders, en thuis werken, je kinderen ondersteunen met thuis school, meestal is je partner thuis wat ook weer voor de nodige wrijving kan zorgen, iedereen op elkaars lip, tja dan is het een uitdaging om ook nog voor jezelf te zorgen, maar des te belangrijker om het wel te doen. En ja als het dan even iets minder verloopt, dan mag je wel liever voor jezelf zijn en zeggen dat je je draai moet vinden en kijkt hoe het beter kan. Een soort van werk in uitvoering zullen we maar zeggen☺ Ik vind dat je aan het leren bent, steeds in ontwikkeling, jezelf finetunen zodat je steeds betere keuzes kan maken, leren van de dingen die nog niet goed gaan, jezelf de kans geven om te groeien in het proces waar je inzit. Weet je als je iets wil veranderen heeft dat tijd nodig, net als dat Keulen en Aken ook niet in een dag gebouwd zijn☺, het gaat met vallen en opstaan, met je best doen, proberen en opnieuw proberen zodat je steeds beter wordt in wat je doet en wilt. Maar je moet het wel blijven proberen en doorgaan. Daarom is het stuk mindset ook zo mega belangrijk en het hebben van een hele duidelijke waarom je iets wilt of juist niet meer wilt, want zonder een goede waarom heb je geen doel en ben je net het Nederlands elftal dat aan het voetballen is zonder goals. Je doel mag ook een beetje buikpijn geven, maar geen maagzweer. Deze punten kunnen je ondersteunen:
- Verbeter je mindset
- Wat is je waarom
- Wat zou je willen veranderen?
- Kijk naar het totale plaatje, dus fysiek, emotioneel en mentaal, en motivatie
- Maak je doel concreet
- Kom in beweging
- Ben ook wat liever voor jezelf
- Actie
Maar het allerbelangrijkste is dat je het gaat doen, in actie komt, en weet je misschien ben je er nog net niet, maar in actie zijn en onderweg naar je bestemming is altijd beter dan je onvoldoende te voelen💙
